Het Logeerhuis

Het Parool, 11 februari 2011 door: Emma Boelhouwer

Een oud-bejaardenhuisje in de Kolenkitbuurt is tot logeerwoning omgebouwd. Een uitkomst in een buurt waar grote gezinnen klein zijn behuisd. ‘Ideaal als er bezoek uit Marokko komt.’

‘Heel goed, heel goed.’ Een Noord-Afrikaanse man knikt goedkeurend tijdens een rondleiding van het kunstenaarscollectief Cascoland door het logeerhuis in één van de zogenaamde Piggelmeewoningen in de Kolenkitbuurt. ‘Jullie doen goed voor de buurt.’

De tweekamerwoning van 34 vierkante meter heeft een lik verf gekregen, er zijn drie bedden geplaatst en in de keukenkastjes staan borden en kopjes. ‘Heel low budget hoor,’ zegt Fiona de Bell van Cascoland. Vanaf maandag doet het voormalige bejaardenwoninkje aan het Piet Paaltjenspad 6 dienst als slaapplek voor vijf euro per persoon per keer te huur en maximaal drie nachten achter elkaar. ‘Als uitwijkmogelijkheid wanneer er familie overkomt.’ 

En dat is geen overbodige luxe in een wijk waar het gros van de huizen niet veel groter is dan deze Piggelmeewoning en tegelijkertijd grote gezinnen zijn gehuisvest. Cascoland streek in september in de Kolenkitbuurt neer. Het collectief bestierde een buurtrestaurant, ruilde een snack voor een idee, hield spreekuur en bouwde een wintertuin met grote mobiele kippenhokken op een stuk braakliggend terrein. Fiona de Bell: ‘Mensen vertelden dat ze zich ergerden aan het stuk grond waar niks mee werd gedaan en kwamen met verhalen over het Marokkaanse boerderijleven met kippen.’ 

‘Families zitten in hun huizen gepropt, voor bezoek is geen ruimte.’ 

Op het spreekuur kwamen ook de piepkleine woningen van woonstichting Rochdale ter sprake. Cascoland wil met het logeerhuis de leefbaarheid in de wijk vergroten. Buurtbewoner Mohamed El Abdi weet zeker dat het druk gaat worden. ‘De Kolenkitbuurt is de armste buurt van Nederland, er is een gebrek aan alles. Families zitten in hun huizen gepropt. Eén kamer voor de ouders en één voor de kinderen. Als er bezoek komt uit Marokko of Turkije, moeten de kinderen vechten voor een plek op de bank. Nu de sloop en renovatie van de huizen in de buurt is uitgesteld, is dit een mooi initiatief om mensen toch uit de brand te helpen.’ 

Zelf hoeven El Abdi en zijn vrouw geen gebruik te maken van het huis, ze zijn langsgekomen om hun hulp aan te bieden. Dat aanbod neemt Cascoland dankbaar in ontvangst. De Bell: ‘Wij zetten het op, maar de buurt moet het overnemen.’
El Abdi: ‘Ik ben hier voor het eerst gekomen toen ik in 1992 naar Nederland kwam en ik heb iets met de Kolenkitbuurt. Mijn vrouw en ik hebben hier een huis gekocht. We kunnen er met z’n allen een mooie wijk van maken.’
Zijn vrouw lacht: ‘En als we ruzie hebben, stuur ik je hier heen.’

-------–

Twaalf jaar later zien we steeds meer deelruimtes verschijnen in Amsterdam. In reactie op het kleiner en duurder wonen in de stad en groeiende individualisering van de maatschappij, blijken gemeenschappelijke ruimtes een uitkomst. We zien het concept van een Logeerhuis steeds meer terugkomen in grote nieuwbouw wooncomplexen, zo ook in het Rhapsody complex in de Kolenkitbuurt. Maar waar blijft de positie van een Logeerhuis voor de gehele buurt?

Van 16 t/m 21 mei transformeert Cascoland de Bouwput tot de voormalige setting van het Logeerhuis. Met Aicha en Asma als oud-beheerders in de hoofdrol, verwelkomen we buurtbewoners voor een overnachting voor bezoekende familie of vrienden. We kijken terug en blikken we vooruit: wat waren de verschillende functies en waarden van het Logeerhuis de afgelopen jaren? Wat nemen we mee naar de toekomst, van de Kolenkit als buurt en voor Amsterdam als stad?

Event georganiseerd met de steun van Amsterdams Fonds voor de Kunst